Ondanks alle verdragen, wetten en decreten waarin de gelijkheid van alle burgers staat ingeschreven, ondanks het feit dat in Europa de gelijkheid in rechte overal verworven is, zijn ‘gelijke kansen’ nog lang geen realiteit voor iedereen. Ook in Vlaanderen niet.

Achterstellingsmechanismen en discriminaties zorgen er nog steeds voor dat mensen of groepen van mensen ongelijk behandeld worden en niet de kansen krijgen om volwaardig te kunnen participeren aan het maatschappelijk leven.

Het Vlaamse gelijkekansenbeleid wil deze achterstellingsmechanismen tegengaan. Het wil ze zichtbaar en bespreekbaar maken, ze bestrijden en de totstandkoming van nieuwe mechanismen voorkomen. Het gelijkekansenbeleid doet dit op basis van het gelijkekansendecreet met een focus op gender, seksuele diversiteit, handicap en toegankelijkheid.
Hierbij heeft men oog voor verschillen tussen sociale groepen (diversiteit) en ook voor de individuele ontplooiing en ontwikkeling van mensen (emancipatie) binnen die groepen, waarbij niemand wordt uitgesloten (non-discriminatie) en mensen verantwoordelijkheid kunnen nemen voor zichzelf en voor elkaar en maatschappelijke samenhang wordt versterkt (solidariteit).